Mama

Vanochtend de vuile metropool Kampala verlaten. Via gifgroene matokeplantages (een soort banaan), papyrus- en rijstvelden naar Kyazanga waar Eddy Kayinda zijn ‘Children Foundation Uganda’ runt.  Eerst nog even langs geweest bij een maismeelfabriekje van de baas die we in de wijnbar troffen. Hier werd het maïs tot voor kort nog met de hand schoongemaakt. Inmiddels is daar een machine voor. Ook andere machines worden met spaargeld en familiekapitaal stuk voor stuk aangeschaft. Het heeft hem 5 jaar gekost om zover te komen dat er een machinaal geproduceerd zakje meel uit de fabriek komt maar het belangrijke begin is er. Nu kunnen opbrengsten worden geïnvesteerd en kan verder worden opgeschaald.

De Children Foundation is een lokaal project waar tot voor kort 450 jonge kinderen uit de omgeving hun eerst onderwijservaring konden opdoen. Tegen een kleine vergoeding krijgen ze onderwijs op goed niveau waarmee ze door kunnen stromen naar de reguliere middelbare scholen. De allerkleinsten worden in de ochtend opgehaald met een busje de rest loopt! Wat een feest is het om hier in Oeganda na sluit al die kinderen terug te zien lopen naar hun huizen. Hele stromen schooluniformpjes in diverse kleuren, schooltasjes onder de armen of op de rug bevolken dan de straten. Het is natuurlijk niet echt een feest wanneer je tweemaal per dag een paar uur moet lopen naar school maar het ziet er in ieder geval prachtig uit.
Hier op het terrein bevindt zich niet alleen een school maar ook een moskeetje (‘charity’ vanuit Dubai), een landbouwbedrijf, een bibliotheek in aanbouw en een konijnen- en geitenfokkerijtje. Allemaal zaken om inkomsten te genereren en klappen te kunnen opvangen. Ook na Covid is dat hier gelukt. Er zijn helaas nog maar 140 kinderen over maar de club is weer op de weg terug. Met wat externe steun en een paar koeien en geiten als verzekering moet het lukken.

Helaas hebben ook vele scholen hun deuren tijdens de Covid-periode definitief moeten sluiten. Het besluit van de regering om scholen 2 jaar lang dicht te houden lijkt niet ingegeven door de werkelijke gevaren rond de coronapandemie maar meer een onderdeel van een bewuste strategie om particulier onderwijs de nek om te draaien om zo meer controle te krijgen over de kennis- en informatieoverdracht naar jonge kinderen en jongeren.
Wat ik hier zie is dat je dan niet alleen de scholen om zeep helpt maar ook lokale kenniscentra waar bewoners uit omliggende dorpen kunnen leren over ICT en over landbouw. Zonder deze scholen hebben moeders weer hun handen vol aan de kinderen en verdwijnen mogelijkheden om zelf inkomsten te genereren.

Stick2Uganda heeft ook een steentje bijgedragen aan het in de lucht houden van de Children Foundation. Eddy wilde graag dat wij onze bijdrage officieel in bijzijn van zijn moeder zouden leveren. In een geïmproviseerde ceremonie werd de wederzijdse samenwerking en vriendschap belicht en bekrachtigd en werd onze bijdrage via mama aan Eddy overgedragen. Tot slot werd Eddy gezegend door zijn moeder. Ongelooflijk duidelijk werd maar weer eens hoe belangrijk de rol is van moeders en vrouwen. Moeder zijn is meer zijn dan moeder van een kind. Moeders zijn ook de moeders van de samenleving, van de businesses, van de natuur. Moeders en vrouwen zijn het hart van de samenleving. Godinnen van de aarde, Gaia . Heel terecht dat empowering van vrouwen zo hoog op de VN agenda staat.