Net niet, net werk

Ik als enigzins linkse docent, academicus en halve kamergeleerde heb het woord ‘netwerken’ toch altijd een beetje smerig woord gevonden. Je wordt gekend en gevraagd vanwege je zichtbare kwaliteiten niet omdat je je ergens eens lekker hebt ingeborreld.
Hier merk ik hoe belangrijk een netwerk is om überhaupt iets gedaan te krijgen.

Ik heb voorzichtig ook wat schreden op het netwerkpad gezet deze trip. Zo heb ik op de bruiloft de GGGI-diplomaat aangesproken en hebben we gister een vruchtbaar gesprek gehad. Zij nam weer iemand van Toto Afrika mee die voor ons ook interessant was...zo begint dat dus

Voor deze reis heb ik contact gezocht met Hilda Nakabuye, de Greta Thunberg van Oost Afrika. We hadden een afspraak vandaag maar deze meid van begin 20 is zo druk en haar grote Europese tour om te protesteren tegen de EACOP (East African Crude Oil Pipeline) liep wat uit dus geen gesprek met Fridays4FutureUganda. Heel misschien zaterdag nog.

Mijn tweede contact was AFIEGO het Afrikaanse instituut voor ondersteuning van beleid op het gebied van (duurzame) energie. Hier stonden we vanmiddag voor de deur, ons contact was niet aanwezig. Wat deed ik niet goed? Ik heb gemaild, geappt, nummers uitgewisseld wat kon ik meer doen? De afgelopen dagen ter herinnering nog een keer bellen misschien. Ook hen hoop ik deze week nog te spreken.

Na deze twee tegenvallers maar eens een onaangekondigde overval geprobeerd bij de Kampala International University. Wat een succes zeg! Onze vorige contacten waren beiden overleden in de covid periode dus leek het erop dat we weer bij nul zouden moeten beginnen. Niets was minder waar: We troffen een ongelooflijk enthousiaste opvolger met exact het profiel waar we van droomden. Een Nigeriaanse professor en hoge Piet in de bestuurstructuur van KIU. Een mechanical engineer met expertise op het gebied van ontwikkelen van social businesses (om maar met wat Engelse termen te strooien) en expert op het gebied van klimaatverandering.
Hij kon zich Cees nog herinneren, en herstellen en versterken van de relatie met Stick2Uganda stond bij hem op de agenda. Heel snel zijn er wat perspectieven geschetst van onze toekomstige samenwerking waarin sociaal ondernemen in relatie tot armoedebestrijding, gendergelijkheid etc. ja daar zijn ze weer de Sustainable Development Goals (SDG’s), een belangrijke rol zou kunnen spelen.

Vanavond ons bezoek aan Sophie en Amir met een mooi gesprek afgerond: wat doe je met je ouders als ze niet voor zichzelf kunnen zorgen? De traditie van je ouders in huis nemen zal hier, zeker bij de middenklasse en hogere klassen, steeds minder vanzelfsprekend worden.

Morgen vertrekken we richting Masaka, we zullen daar ook de ouders van Sophie gaan zien.


 

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

The 'Wedding'

Afbeelding
Het moest een sprookje worden en het werd een sprookje. Onze oer-Hollandse S2U (Stick2Uganda) ambassadeur Jonathan trouwde zijn Oegandese Zahara. Een intercontinentaal, interreligieus en intercultureel huwelijk. De islamitische inzegening vond plaats in de enorme Gadaffi-moskee. Hier werd een prachtige bruid door de familie weggegeven aan Jonathan, of beter Joesoef. Zahara beloofde trouw, liefde en onderdanigheid, Jonathan bescherming en zorg voor Zahara en de nakomelingen. Deze toch wel zeer traditionele ceremonie bezegelde een poly-huwelijk (Jonathan mag drie vrouwen hebben) en ademde de sfeer van ‘ga heen en vermenigvuldigt u’. Alles ging wel lekker op zijn Oegandees: De bruid arriveerde met een stoet aan bruidsmeisjes en -jongens en 4 ook prachtig geklede jonge ongetrouwde vrouwen (waren dat misschien de beroemde maagden?) ongeveer anderhalf uur later dan de officiële starttijd. De werkzaamheden aan de moskee (boren, machinaal zagen etc) gingen gewoon door terwijl de imam de forma
Meer lezen

Tot ziens, Afrika

Afbeelding
Nog een uurtje vliegen en we zijn weer in Nederland Van 28 graden naar -4 o C. Zal wel even wennen worden. Ook onze laatste dag in Oeganda was hartstikke nuttig. We spraken voor de tweede maal met de Nederlandse directeur van het Global Green Growth Institute. (GGGI) Ze vind ons werk erg leuk en kwam met talloze ideeën van contexten waarmee onze leerlingen aan de slag zouden kunnen: bij zo’n kolossale metropool als Kampala hoort natuurlijk een vuilnisbelt. Die is hier schokkend groot, smerig en gevaarlijk. Er werken vooral dagloners en dan ook nog eens vooral vrouwen. Deze vrouwen verdienen 20.000 Oegandese shilling (omgerekend zo’n vijf euro) per dag. Als je er een paar hun dagloon zou betalen kun je daar een ongelooflijk interessante dag mee hebben. Inkomenszekerheid, vrouwenrechten, gezondheidsrisico’s, milieuvraagstukken, etc. Hier ligt de complexiteit rond allerlei Sustainable Development Goals (SDG’s) voor het oprapen. Ook heeft de GGGI goede contacten in het noorden langs de
Meer lezen

East African Crude Oil Pipeline (EACOP)

Afbeelding
Waar wij in het westen denken dat het einde van het gebruik van fossiele brandstoffen in zicht komt is hier het idee opgevat om in en bij het nationale park Murchinson falls, naar olie te boren en deze dikke olie via een duizenden kilometers lange permanent verwarmde pijplijn te vervoeren naar een grote haven in Tanzania. Vanuit het greendeal-oogpunt mag dit misschien verbazen, vanuit de Oegandese context lijkt dit project zo gek nog niet: er kan flink aan verdiend worden waarmee dit land uit de armoede zou kunnen worden getrokken. Punt is wel dat de bouw en exploitatie een Frans-Chinese aangelegenheid wordt. Het Franse Total zal 70% van de aandelen in handen hebben. Je kunt je sterk afvragen hoeveel geld er uiteindelijk in de Oegandese staatskas terecht komt, laat staan wat hier na enig graaiwerk nog van over is voor de verbetering van het bestaansniveau. Mij leek het interessant om te onderzoeken op welke wijze zo’n megaproject ingrijpt in de Oegandese samenleving en natuur en of
Meer lezen