Oeganda 'post'covid 2022

Waar wij in het westen denken dat het einde van het gebruik van fossiele brandstoffen in zicht komt is hier het idee opgevat om in en bij het nationale park Murchinson falls, naar olie te boren en deze dikke olie via een duizenden kilometers lange permanent verwarmde pijplijn te vervoeren naar een grote haven in Tanzania. Vanuit het greendeal-oogpunt mag dit misschien verbazen, vanuit de Oegandese context lijkt dit project zo gek nog niet: er kan flink aan verdiend worden waarmee dit land uit de armoede zou kunnen worden getrokken. Punt is wel dat de bouw en exploitatie een Frans-Chinese aangelegenheid wordt. Het Franse Total zal 70% van de aandelen in handen hebben. Je kunt je sterk afvragen hoeveel geld er uiteindelijk in de Oegandese staatskas terecht komt, laat staan wat hier na enig graaiwerk nog van over is voor de verbetering van het bestaansniveau. Mij leek het interessant om te onderzoeken op welke wijze zo’n megaproject ingrijpt in de Oegandese samenleving en natuur en of

Vanochtend de vuile metropool Kampala verlaten. Via gifgroene matokeplantages (een soort banaan), papyrus- en rijstvelden naar K yazanga waar Eddy Kayinda zijn ‘ Children Foundation Uganda ’ runt.  Eerst nog even langs geweest bij een maismeelfabriekje van de baas die we in de wijnbar troffen. Hier werd het maïs tot voor kort nog met de hand schoongemaakt. Inmiddels is daar een machine voor. Ook andere machines worden met spaargeld en familiekapitaal stuk voor stuk aangeschaft. Het heeft hem 5 jaar gekost om zover te komen dat er een machinaal geproduceerd zakje meel uit de fabriek komt maar het belangrijke begin is er. Nu kunnen opbrengsten worden geïnvesteerd en kan verder worden opgeschaald. De Children Foundation is een lokaal project waar tot voor kort 450 jonge kinderen uit de omgeving hun eerst onderwijservaring konden opdoen. Tegen een kleine vergoeding krijgen ze onderwijs op goed niveau waarmee ze door kunnen stromen naar de reguliere middelbare scholen. De allerkleinsten

Ik als enigzins linkse docent, academicus en halve kamergeleerde heb het woord ‘netwerken’ toch altijd een beetje smerig woord gevonden. Je wordt gekend en gevraagd vanwege je zichtbare kwaliteiten niet omdat je je ergens eens lekker hebt ingeborreld. Hier merk ik hoe belangrijk een netwerk is om überhaupt iets gedaan te krijgen. Ik heb voorzichtig ook wat schreden op het netwerkpad gezet deze trip. Zo heb ik op de bruiloft de GGGI-diplomaat aangesproken en hebben we gister een vruchtbaar gesprek gehad. Zij nam weer iemand van Toto Afrika mee die voor ons ook interessant was...zo begint dat dus Voor deze reis heb ik contact gezocht met Hilda Nakabuye, de Greta Thunberg van Oost Afrika. We hadden een afspraak vandaag maar deze meid van begin 20 is zo druk en haar grote Europese tour om te protesteren tegen de EACOP (East African Crude Oil Pipeline) liep wat uit dus geen gesprek met Fridays4FutureUganda . Heel misschien zaterdag nog. Mijn tweede contact was AFIEGO het Afrikaanse in

Nou zijn we hier niet alleen voor de gezelligheid. We zien deze reis vooral als een startpunt voor het denken over vormen van implementatie van vakoverstijgend onderwijs en leren voor duurzame ontwikkeling (daar móeten we als school iets mee). Internationalisering zou daar een fantastische bijdrage aan kunnen leveren! Vanochtend aan de slag gegaan met een concrete uitwerking van een projectplan voor de komende jaren. Zonder dit plan kunnen we de nodig toezeggingen voor medewerking van universiteiten en andere partners niet krijgen. De idee is dat we onze leerlingen met de 17 Sustainable Development Goals van de VN (SDG’s) als uitgangspunt naar de Oegandese werkelijkheid laten kijken. Door interactie met studenten van Oegandese universiteiten moeten dan de kennis en inzichten worden verdiept en verbreed. We willen dat bereiken door in de voorbereid ing van de reis onze deelnemende leerlingen al het contact te laten leggen, hen ‘on board’ drie dagen op de uni te laten samenwerken met

Het moest een sprookje worden en het werd een sprookje. Onze oer-Hollandse S2U (Stick2Uganda) ambassadeur Jonathan trouwde zijn Oegandese Zahara. Een intercontinentaal, interreligieus en intercultureel huwelijk. De islamitische inzegening vond plaats in de enorme Gadaffi-moskee. Hier werd een prachtige bruid door de familie weggegeven aan Jonathan, of beter Joesoef. Zahara beloofde trouw, liefde en onderdanigheid, Jonathan bescherming en zorg voor Zahara en de nakomelingen. Deze toch wel zeer traditionele ceremonie bezegelde een poly-huwelijk (Jonathan mag drie vrouwen hebben) en ademde de sfeer van ‘ga heen en vermenigvuldigt u’. Alles ging wel lekker op zijn Oegandees: De bruid arriveerde met een stoet aan bruidsmeisjes en -jongens en 4 ook prachtig geklede jonge ongetrouwde vrouwen (waren dat misschien de beroemde maagden?) ongeveer anderhalf uur later dan de officiële starttijd. De werkzaamheden aan de moskee (boren, machinaal zagen etc) gingen gewoon door terwijl de imam de forma

Na een fijne rechtstreekse vlucht door onze lokale S2U-man Julius opgepikt van het vliegveld in Entebbe en naar het huis gebracht van Sophie en Amir. Het was een latertje maar prima geslapen en niet al te vroeg gewekt door de huishaan. Wel even acclimatiseren hoor, die geur, die warmte, die kleuren. Gestart met een warm ontbijt en een intens gesprek met Sophie. Wat een geweldige vrouw is dat zeg. Zij werkt nu na een aantal Oxfam-jaren voor de Belgische regering waar ze betrokken is bij een EU-project dat gaat over hoe verbetering van bestuur kan bijdragen aan de ontwikkeling van een land naar een welvarender maar ook duurzamere toekomst. Natuurlijk gaat dat in belangrijke mate ook over corruptie alhoewel die term vanwege strategisch overwegingen niet expliciet wordt gebruikt. We zagen vandaag dat het ook op veel terreinen beter lijkt te gaan met Oeganda. Straten worden verhard, een eerste heuse fietsstrook in het centrum van Kampala. De kuipplantenverkoop langs de straten

Opnieuw een reis naar Oeganda. Ik heb mijn T-shirt aan, die van de reis uit 2020 die niet doorging in verband met Covid-19. Vandaag mogen we eindelijk. Met een negatieve PCR-test op zak en eentje op de luchthaven van Entebbe voor de boeg reizen Cees en ik af voor een voorbereidende reis. Het zaakje moet weer aangezwengeld worden, nieuwe contacten moeten worden gelegd, oude weer verstevigd. Ik ben ontzettend benieuwd wat corona heeft aangericht in dit land. Niet alleen wat betreft onze contacten maar vooral ook wat het gedaan heeft met de mensen. Al die kinderen en studenten die weer naar het platteland zijn teruggegaan en daar zijn getrouwd, kinderen hebben gekregen en te werk zijn gesteld? 2 Jaar zijn de scholen en universiteiten op slot geweest...in Nederland was het moeilijk maar dit is andere koek! Eerst een bruiloft van oud-leerling en s2u-ambassadeur Jonathan van Schoonhoven, dan diverse afspraken met milieuorganisaties, spreken over de klimaatnoodtoestand in Oost Afrika en de ge