Acclimatiseren in Kampala

Na een fijne rechtstreekse vlucht door onze lokale S2U-man Julius opgepikt van het vliegveld in Entebbe en naar het huis gebracht van Sophie en Amir. Het was een latertje maar prima geslapen en niet al te vroeg gewekt door de huishaan. Wel even acclimatiseren hoor, die geur, die warmte, die kleuren. Gestart met een warm ontbijt en een intens gesprek met Sophie. Wat een geweldige vrouw is dat zeg. Zij werkt nu na een aantal Oxfam-jaren voor de Belgische regering waar ze betrokken is bij een EU-project dat gaat over hoe verbetering van bestuur kan bijdragen aan de ontwikkeling van een land naar een welvarender maar ook duurzamere toekomst. Natuurlijk gaat dat in belangrijke mate ook over corruptie alhoewel die term vanwege strategisch overwegingen niet expliciet wordt gebruikt.

We zagen vandaag dat het ook op veel terreinen beter lijkt te gaan met Oeganda. Straten worden verhard, een eerste heuse fietsstrook in het centrum van Kampala. De kuipplantenverkoop langs de straten was opvallend, de auto’s en boda-boda’s zien er beter uit. Aan de andere kant is de zichtbare schrijnende armoede fors toegenomen. Veel bedelende en slapende jonge kinderen op straat, veel mensen zichtbaar echt aan het overleven.

Corona heeft hier fors huisgehouden. Ook hier de verhalen van zieke en sterfte maar ook dat de lockdown de kinderen, jongeren en studenten een jaar thuis heeft gehouden. Niet zoals bij ons, online ondersteuning maar helemaal niets. Ja, vanuit de boardingschools terug naar je dorp, 60% van de meiden zwanger geworden, docenten ander werk gevonden, dit is echt een gat van 2,3 jaar en dodelijk voor heel veel scholen en instituten die altijd hun zaakje net in de lucht konden houden.

Dit verklaart wellicht de zwerfkinderen maar ook de volkomen lege shoppingmalls, echt vier keer zo veel personeel en bewaking dan klanten… Arbeid moet hier supergoedkoop zijn..

Maar toch, een opkomende middenklasse, flinke investeringen in talloze sectoren, dan doet die regering toch iets goed zou je zeggen. Volgens Sophie is dat ook zo maar over negatieve gevolgen van beleid mag niet hardop worden gesproken. Schrijvers en journalisten verdwijnen achter de tralies en voor non gouvernementele organisaties is het op eieren lopen. Voor actiegroepen wordt de term ‘hooligans’ gebruikt, een soort voorstadium van terroristen.

Geweldig complexe vraagstukken waar we onderwijs van kunnen maken. Met een systeemdenkbenadering kunnen leerlingen een veel genuanceerder beeld krijgen van de Oegandese werkelijkheid. Er zijn geen eenvoudige goede en slechte antwoorden. Met dit perspectief gaan we de komende dagen de gesprekken in met Oegandese officials, academici, klimaatactivisten, en charity-groepen.

Morgen om 10.00 uur worden we in de grote Gadaffimoskee verwacht voor het huwelijk van Jonathan en Zahara. Vandaag hebben we de benodigde djelabba’s gekocht. Kuifje en Haddock in Oeganda.