Posts

Tot ziens, Afrika

Afbeelding
Nog een uurtje vliegen en we zijn weer in Nederland Van 28 graden naar -4 o C. Zal wel even wennen worden. Ook onze laatste dag in Oeganda was hartstikke nuttig. We spraken voor de tweede maal met de Nederlandse directeur van het Global Green Growth Institute. (GGGI) Ze vind ons werk erg leuk en kwam met talloze ideeën van contexten waarmee onze leerlingen aan de slag zouden kunnen: bij zo’n kolossale metropool als Kampala hoort natuurlijk een vuilnisbelt. Die is hier schokkend groot, smerig en gevaarlijk. Er werken vooral dagloners en dan ook nog eens vooral vrouwen. Deze vrouwen verdienen 20.000 Oegandese shilling (omgerekend zo’n vijf euro) per dag. Als je er een paar hun dagloon zou betalen kun je daar een ongelooflijk interessante dag mee hebben. Inkomenszekerheid, vrouwenrechten, gezondheidsrisico’s, milieuvraagstukken, etc. Hier ligt de complexiteit rond allerlei Sustainable Development Goals (SDG’s) voor het oprapen. Ook heeft de GGGI goede contacten in het noorden langs de

We hebben een deal!

Afbeelding
Vanochtend vertrokken vanuit Masaka terug naar Kampala. Wat een groene weelde zo in de regentijd. Langs de kant van de weg mannen met bossen tilapiabaarzen net vers uit het Victoriameer getrokken. En nu we het toch over eten hebben: onderweg bij de lokale verkopende gezinnen tomaten, banaantjes en gember gekocht. Ach wat een heerlijkheid hier die verse groenten en vr u chten. Avocado, mango, ananas, cassave, aardappel, alles smaakt hier zoveel lekkerder dan bij ons van de veiling. Och, en die verse tilapia….. zo mag van mij iedere vis smaken. Wat een geluk hadden we met onze banaantjes: bij een verkeerscontrole konden we een agente er blij mee maken en mochten we door. Dat vinden ze hier heel normaal hoor, die agenten moeten toch ook een inkomentje bij elkaar schrapen. Hetzelfde als je opgepakt wordt voor kleine vergrijpen als diefstal o.i.d. Je kunt een jaar in een ‘leuke’ cel wachten tot je zaak behandeld wordt, je kunt jezelf voor een ‘habbekrats’ ook vrij kopen en je loopt zo weer

East African Crude Oil Pipeline (EACOP)

Afbeelding
Waar wij in het westen denken dat het einde van het gebruik van fossiele brandstoffen in zicht komt is hier het idee opgevat om in en bij het nationale park Murchinson falls, naar olie te boren en deze dikke olie via een duizenden kilometers lange permanent verwarmde pijplijn te vervoeren naar een grote haven in Tanzania. Vanuit het greendeal-oogpunt mag dit misschien verbazen, vanuit de Oegandese context lijkt dit project zo gek nog niet: er kan flink aan verdiend worden waarmee dit land uit de armoede zou kunnen worden getrokken. Punt is wel dat de bouw en exploitatie een Frans-Chinese aangelegenheid wordt. Het Franse Total zal 70% van de aandelen in handen hebben. Je kunt je sterk afvragen hoeveel geld er uiteindelijk in de Oegandese staatskas terecht komt, laat staan wat hier na enig graaiwerk nog van over is voor de verbetering van het bestaansniveau. Mij leek het interessant om te onderzoeken op welke wijze zo’n megaproject ingrijpt in de Oegandese samenleving en natuur en of

Mama

Afbeelding
Vanochtend de vuile metropool Kampala verlaten. Via gifgroene matokeplantages (een soort banaan), papyrus- en rijstvelden naar K yazanga waar Eddy Kayinda zijn ‘ Children Foundation Uganda ’ runt.  Eerst nog even langs geweest bij een maismeelfabriekje van de baas die we in de wijnbar troffen. Hier werd het maïs tot voor kort nog met de hand schoongemaakt. Inmiddels is daar een machine voor. Ook andere machines worden met spaargeld en familiekapitaal stuk voor stuk aangeschaft. Het heeft hem 5 jaar gekost om zover te komen dat er een machinaal geproduceerd zakje meel uit de fabriek komt maar het belangrijke begin is er. Nu kunnen opbrengsten worden geïnvesteerd en kan verder worden opgeschaald. De Children Foundation is een lokaal project waar tot voor kort 450 jonge kinderen uit de omgeving hun eerst onderwijservaring konden opdoen. Tegen een kleine vergoeding krijgen ze onderwijs op goed niveau waarmee ze door kunnen stromen naar de reguliere middelbare scholen. De allerkleinsten

Net niet, net werk

Afbeelding
Ik als enigzins linkse docent, academicus en halve kamergeleerde heb het woord ‘netwerken’ toch altijd een beetje smerig woord gevonden. Je wordt gekend en gevraagd vanwege je zichtbare kwaliteiten niet omdat je je ergens eens lekker hebt ingeborreld. Hier merk ik hoe belangrijk een netwerk is om überhaupt iets gedaan te krijgen. Ik heb voorzichtig ook wat schreden op het netwerkpad gezet deze trip. Zo heb ik op de bruiloft de GGGI-diplomaat aangesproken en hebben we gister een vruchtbaar gesprek gehad. Zij nam weer iemand van Toto Afrika mee die voor ons ook interessant was...zo begint dat dus Voor deze reis heb ik contact gezocht met Hilda Nakabuye, de Greta Thunberg van Oost Afrika. We hadden een afspraak vandaag maar deze meid van begin 20 is zo druk en haar grote Europese tour om te protesteren tegen de EACOP (East African Crude Oil Pipeline) liep wat uit dus geen gesprek met Fridays4FutureUganda . Heel misschien zaterdag nog. Mijn tweede contact was AFIEGO het Afrikaanse in

Sustainable Development

Afbeelding
Nou zijn we hier niet alleen voor de gezelligheid. We zien deze reis vooral als een startpunt voor het denken over vormen van implementatie van vakoverstijgend onderwijs en leren voor duurzame ontwikkeling (daar móeten we als school iets mee). Internationalisering zou daar een fantastische bijdrage aan kunnen leveren! Vanochtend aan de slag gegaan met een concrete uitwerking van een projectplan voor de komende jaren. Zonder dit plan kunnen we de nodig toezeggingen voor medewerking van universiteiten en andere partners niet krijgen. De idee is dat we onze leerlingen met de 17 Sustainable Development Goals van de VN (SDG’s) als uitgangspunt naar de Oegandese werkelijkheid laten kijken. Door interactie met studenten van Oegandese universiteiten moeten dan de kennis en inzichten worden verdiept en verbreed. We willen dat bereiken door in de voorbereid ing van de reis onze deelnemende leerlingen al het contact te laten leggen, hen ‘on board’ drie dagen op de uni te laten samenwerken met

The 'Wedding'

Afbeelding
Het moest een sprookje worden en het werd een sprookje. Onze oer-Hollandse S2U (Stick2Uganda) ambassadeur Jonathan trouwde zijn Oegandese Zahara. Een intercontinentaal, interreligieus en intercultureel huwelijk. De islamitische inzegening vond plaats in de enorme Gadaffi-moskee. Hier werd een prachtige bruid door de familie weggegeven aan Jonathan, of beter Joesoef. Zahara beloofde trouw, liefde en onderdanigheid, Jonathan bescherming en zorg voor Zahara en de nakomelingen. Deze toch wel zeer traditionele ceremonie bezegelde een poly-huwelijk (Jonathan mag drie vrouwen hebben) en ademde de sfeer van ‘ga heen en vermenigvuldigt u’. Alles ging wel lekker op zijn Oegandees: De bruid arriveerde met een stoet aan bruidsmeisjes en -jongens en 4 ook prachtig geklede jonge ongetrouwde vrouwen (waren dat misschien de beroemde maagden?) ongeveer anderhalf uur later dan de officiële starttijd. De werkzaamheden aan de moskee (boren, machinaal zagen etc) gingen gewoon door terwijl de imam de forma