We hebben een deal!

Vanochtend vertrokken vanuit Masaka terug naar Kampala. Wat een groene weelde zo in de regentijd. Langs de kant van de weg mannen met bossen tilapiabaarzen net vers uit het Victoriameer getrokken. En nu we het toch over eten hebben: onderweg bij de lokale verkopende gezinnen tomaten, banaantjes en gember gekocht. Ach wat een heerlijkheid hier die verse groenten en vruchten. Avocado, mango, ananas, cassave, aardappel, alles smaakt hier zoveel lekkerder dan bij ons van de veiling. Och, en die verse tilapia…..zo mag van mij iedere vis smaken.
Wat een geluk hadden we met onze banaantjes: bij een verkeerscontrole konden we een agente er blij mee maken en mochten we door. Dat vinden ze hier heel normaal hoor, die agenten moeten toch ook een inkomentje bij elkaar schrapen. Hetzelfde als je opgepakt wordt voor kleine vergrijpen als diefstal o.i.d. Je kunt een jaar in een ‘leuke’ cel wachten tot je zaak behandeld wordt, je kunt jezelf voor een ‘habbekrats’ ook vrij kopen en je loopt zo weer op straat. Als je als dief niet door de politie maar door de bevolking in de kraag wordt gevat loopt het slechter met je af. Je wordt hartstikke doodgeslagen en geschopt, ook voor het stelen van een kleinigheid. Met deze vorm van ‘public justice’ is er toch nog enige ‘gerechtigheid’ in het systeem.

Vanmiddag moest het dan gebeuren: we hadden de zegen nodig van de rector van IUIU (Islamic University in Uganda) voor het door ons deze week uitgewerkte plan om samen met IUIU, Kampala international University, de Childrens foundation en Stick2Uganda een partnerschap aan te gaan voor internationale samenwerking en toekomstige uitwisseling van leerlingen en studenten. Nederlandse leerlingen zich voor laten bereiden op de reis met de Sustainable Development Goals (SDG’s) als uitgangspunt vertaald naar een Oegandese context. Hieraan samen met Oegandese studenten verder werken en dan bij een bezoek samen op pad gaan om aan de hand van lokale casussen in Oeganda na te denken over lokale aanpak van vraagstukken. Dat dan Oegandese studenten de mogelijkheid krijgen om ook eens een kijkje te nemen in Nederland en Nederlandse instituten en universiteiten is niet meer dan logisch.

Algeheel Rector Ismail Simbwa Gyagenda ontving ons met alle egards en gaf ons partnerschap de zegen! In bijzijn van de rector van de Female Campus van IUIU hadden we een geweldig gesprek, een flitsend schaakspel met alleen maar winnaars. Deze ongelooflijk bereisde en intelligente vent met prachtige onderwijsopvattingen doorzag onmiddellijk het grote belang van het voorgestelde partnerschap en zegde alle personele en financiële support toe.

Wat een geweldige opsteker, en wat een prachtige prestatie van vooral Cees Gouw (voorzitter Stick2uganda) die hier jaren naar toegewerkt heeft.
Om dit alles handen en voeten te geven zal aan de Oegandese kant een hoop gedaan moeten worden in de onderwijsprogramma’s. Er zal echt ruimte gemaakt moeten worden voor studenten die deze internationalisering willen aangrijpen en er zal daarvoor een programma moeten worden gemaakt. We hebben dan ook de procedure gestart om een officiële internationale NGO te worden.
Anderzijds zullen we aan de Nederlandse kant keihard moeten werken aan een programma waarmee we leerlingen grondig voorbereid aan een internationale uitwisseling kunnen laten beginnen. Ook wij zullen onze programma’s moeten openbreken om ruimte te maken voor de beoogde internationaliseringsvormen.

Zo, dit is mijn voorlaatste blog. We ronden hier af. Het was flink doorwerken maar ik heb ook geweldig genoten van alles wat ik hier heb mogen meemaken. Ik voel me een gezegend mens.